„Spotkanie po latach” 30 lat od premiery „Listy Schindlera” Stevena Spielberga

W tym roku upływa 30 lat od premiery legendarnej już „Listy Schindlera” Stevena Spielberga i z tej okazji na dużej sali Kina Kijów spotkają się twórcy filmy i osoby związane z produkcją. Wśród gości nie mogło zabraknąć Niusi Horowitz-Karakulskiej, ocalałej z Zagłady, która pracowała przy filmie jako konsultantka. Na wydarzenie, którego partnerem jest KBF, zapraszamy we wtorek 5 marca 2024 roku o godzinie 19.00. Wstęp jest wolny.

2 marca 1994 roku reżyser Steven Spielberg przyleciał swoim samolotem do Krakowa na polską premierę filmu „Lista Schindlera”. Pamiętna konferencja prasowa twórców filmu została wówczas zorganizowana w siedzibie krakowskiego ośrodka telewizyjnego.

W kinie Kijów odbył się uroczysty pokaz „Listy Schindlera”, która między styczniem a kwietniem 1994 roku otrzymała najbardziej prestiżowe nagrody kinematografii światowej, w tym 12 nominacji do Oscarów i ostatecznie 7 statuetek – gala ich wręczenia odbyła się niecałe trzy tygodnie po krakowskim seansie – za najlepszy film, reżyserię, scenariusz adaptowany, muzykę, scenografię, zdjęcia i montaż. W 1995 roku „Lista Schindlera” znalazła się na watykańskiej liście 45 filmów fabularnych, które propagują szczególne wartości religijne, moralne lub artystyczne. W roku 2007 Amerykański Instytut Filmowy umieścił ją na ósmym miejscu pośród stu najlepszych amerykańskich filmów w historii.

Steven Spielberg był gościem specjalnym poruszającej krakowskiej premiery, w której wzięli udział członkowie rządu RP z ówczesnym premierem Waldemarem Pawlakiem na czele, prymas Polski Józef Glemp oraz czołowe osobistości świata kultury, m.in. reżyser Andrzej Wajda i kompozytor Krzysztof Penderecki.

Krakowska premiera, która odbyła się 4 marca 1994, była jedną z trzech światowych premier filmu. Wcześniej przez kilka miesięcy miasto żyło ekranizacją losów niemieckiego biznesmena, który pół wieku wcześniej uratował od śmierci 1200 krakowskich Żydów. W niektórych rejonach miasta czas pomknął wstecz, wróciło getto w Podgórzu i obóz w Płaszowie, niemieckie mundury na ulicach przywoływały pamięć zbrodni i strachu. Dla części osób było to jak otwarcie rany, dla wielu przygoda filmowa. Mówi się, że prawie pół Krakowa przewinęło się przez plan zdjęciowy, a hollywoodzkie gwiazdy bywały wieczorami w Piwnicy Pod Baranami oraz modnych wówczas restauracjach: Ariel i Pałac Pugetów.

Jak pamiętają ten czas goście specjalni naszego wieczoru, jak pamiętacie go Wy – widzowie? Co nam zostało z „Listy Schindlera”? Co zyskał Kraków?

W spotkaniu udział wezmą:

Krzysztof Gierat, wiceprezydent Miasta Krakowa (wówczas) – prowadzenie
Bronisława (Niusia) Horowitz-Karakulska, ocalała z Zagłady, konsultantka filmu
Marek Brodzki, asystent reżysera
Ryszard Melliwa, dekorator wnętrz
Marta Bizoń, Ewa Kaim, Beata Rybotycka, aktorki
Prof. Aleksander Skotnicki, hematolog, strażnik pamięci krakowskich Żydów
oraz aktorzy, statyści, uczestnicy wydarzeń.

Tak jak 30 lat temu wśród uczestników spotkania zagości zespół Kroke w składzie: Jerzy Bawoł, Tomasz Kukurba i Tomasz Lato

Wstęp na wydarzenie jest bezpłatny.

Więcej z branży

Podział na grafików i graficzki jest bardzo wyrównany: panowie prowadzą niecałymi dziesięcioma punktami procentowymi. Zawód grafika wykonuje 46,8% kobiet i 54,2% mężczyzn.

Inaczej niż w przypadku copywriterów, projektowaniem graficznym zajmuje się nieco starsza grupa wiekowa – prawdopodobnie ma to związek z tym, że aby zacząć realizować pierwsze komercyjne zlecenia, potrzebna jest wiedza i doświadczenie.

Wśród freelancerów grafików dominują przedstawiciele grupy wiekowej 25-34 lata. Jest ich aż 47,9%. Mniej liczne, choć wciąż zauważalne reprezentacje mają projektanci graficzni w wieku od 18 do 24 lat (24,5%) oraz w grupie pomiędzy 35 a 44 rokiem życia (19,3%).

Pozwala to zauważyć, że projektowanie graficzne popularne jest głównie wśród młodych ludzi, co jednak nie znaczy, że grupy wiekowe powyżej 44 roku życia są w badaniu zupełnie nieobecne. Projektanci w wieku 45-54 stanowią jednak tylko 6,3% badanej próby, a ci powyżej 55 roku życia to zaledwie 1,6%.

Co ciekawe, jeszcze mniejszą reprezentację mają najmłodsi graficy, którzy nie ukończyli jeszcze 18 roku życia: jest ich tylko 0,5%.

Ilustrator – Grafik taki specjalizuje się w wykonywaniu rysunków (ilustracji). Rysunki takie mogą być wykonywane za pośrednictwem tradycyjnych technik (np. ołówek i kartka). Mogą być jednak tworzone także za pośrednictwem komputera – tak przy pomocy zewnętrznych urządzeń typu tablety graficzne, jak również jedynie przy wykorzystaniu znajdującego się w komputerze oprogramowania. Niezależnie od stosowanych narzędzi ostatecznym efektem pracy takiego grafika jest dwuwymiarowy obraz w formie cyfrowej, który może zostać wykorzystany jako symbol, maskotka strony czy też okładka książki.

Grafik 3D – Specjalizacją takiego grafika jest tworzenie modeli, które potem mogą zostać wykorzystane przy tworzeniu animacji, gier komputerowych, symulacji czy jako wirtualne makiety domów. Zlecając pracę takiemu grafikowi musimy mieć na uwadze, że tworzenie kompletnych trójwymiarowych struktur jest procesem o bardzo złożonym charakterze. Grafik 3D tworzy jedynie „szkielety” trójwymiarowych modeli. Efektem jego pracy jest więc jedynie siatka połączonych ze sobą linii. Siatka ta ma określony kształt – z łatwością możemy domyślić się, czy końcowym efektem ma być człowiek, czy też dzbanek. Model taki jest jednak pozbawiony kolorów czy innego rodzaju wypełnienia.

Specjalista od tworzenia grafiki 3D – Grafik komputerowy posiadający taką specjalizację tworzy wypełnienia dla modeli stworzonych przez wyżej opisanego grafika 3D. Mimo, iż określenie „specjalista od tworzenia grafiki 3D” sugeruje, że osoby takie pracują na modelach 3D, jest jednak inaczej. Tworzone przez nich tekstury są zawsze dwuwymiarowe. Są jednak wykonane w taki sposób, że po „zgięciu” idealnie przylegają do modelu 3D, dla którego zostały wykonane. By zrozumieć, jak wygląda stworzona przez takiego grafika tekstura, najłatwiej wyobrazić sobie schemat kostki, przedstawiony jako 6 kwadratów stykających się ze sobą bokami. Po wycięciu takiego rysunku i odpowiednim złożeniu powstanie idealny sześcian. Praca specjalisty od tworzenia grafiki 3D polega właśnie na odpowiednim pokolorowaniu owych ścian.

Graficy (mimo dość dużego nasycenia rynku) nadal są atrakcyjnymi specjalistami dla wielu pracodawców – od największych, międzynarodowych agencji reklamowych, po niewielkie firmy, funkcjonujące w rynkowych niszach.

Oczywiście zawód grafika daje też szerokie możliwości samodzielnego realizowania się jako współpracujący z różnymi podmiotami freelancer – to opcja dla osób ceniących sobie pracę na własnych warunkach.

Chcący się utrzymać na rynku grafik musi być osobą kreatywną, ale zarazem bardzo obowiązkową i umiejącą pracować w sposób elastyczny oraz wielopłaszczyznowy (od projektu do projektu). Zmienność i dynamika w znacznym stopniu decydują o tym, że średnia wieku w zawodzie grafika komputerowego jest niska (ok. 30 lat).

Jeśli wykazujemy się takimi cechami i czujemy, że w pokonaniu pierwszych progów pomoże nam pasja i wrodzone umiejętności graficzne – warto spróbować swoich sił odpowiednio szybko. Dobre, czyli rozbudowane i urozmaicone portfolio, to najlepsza przepustka do kariery w branży graficznej.

Na początku liczy się każdy wykonany projekt, dlatego wchodząc do zawodu, skupiajmy się nie tylko na wiedzy teoretycznej, ale nie bójmy się podejmować zawodowych wyzwań już w trakcie studiów czy/i uzyskiwania kolejnych zawodowych szlifów.

Fotografia studyjna

Fotografia studyjna to rodzaj fotografii, która jest wykonywana w kontrolowanych warunkach studia fotograficznego, zazwyczaj za pomocą specjalistycznego sprzętu oświetleniowego i tła. Fotografia studyjna charakteryzuje się starannym podejściem do oświetlenia, kompozycji, detali i kontroli nad całą sceną.

Oto kilka kluczowych elementów związanych z fotografią studyjną:

  1. Oświetlenie: Jednym z głównych elementów w fotografii studyjnej jest kontrolowane oświetlenie. Fotografowie studyjni często korzystają z różnych źródeł światła, takich jak lampy błyskowe, światła ciągłe, softboxy czy lampy studyjne, aby uzyskać pożądane efekty i uniknąć niechcianych cieni.
  2. Tło: W studio fotograficznym często używa się jednolitego tła, które pozwala skupić uwagę na fotografowanym obiekcie. Tła mogą być różnokolorowe lub jednolite, a ich wybór zależy od zamierzonego efektu i stylu fotografii.
  3. Kontrola nad kompozycją: Fotografowie studyjni mają pełną kontrolę nad kompozycją zdjęcia. Mogą skupić się na szczegółach, eksperymentować z kątami, ustawiać oświetlenie w taki sposób, aby podkreślało cechy obiektu oraz stosować różnorodne techniki kompozycyjne.
  4. Sprzęt fotograficzny: Do fotografii studyjnej używa się zazwyczaj aparatów cyfrowych o wysokiej rozdzielczości, które pozwalają na uzyskanie szczegółowych i wyraźnych obrazów. W przypadku portretów mogą być używane specjalistyczne obiektywy, takie jak portretowe, aby uzyskać korzystne efekty.
  5. Retuszowanie i edycja: Po zrobieniu zdjęć, fotografowie studyjni często korzystają z programów do edycji fotografii, takich jak Adobe Photoshop, do retuszowania, poprawiania kolorów, usuwania niedoskonałości i dostosowywania ogólnej jakości obrazu.
  6. Zastosowania: Fotografia studyjna może być używana w różnych celach, takich jak portrety, sesje rodzinne, sesje ślubne, fotografie reklamowe produktów, zdjęcia mody czy fotografie artystyczne. Jest to także popularny sposób na uzyskanie profesjonalnych zdjęć do dokumentów lub portfolio.

Fotografia studyjna daje fotografowi pełną kontrolę nad procesem tworzenia obrazu, co pozwala na uzyskanie pożądanych efektów w kontrolowanych warunkach.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *