Po co w ogóle obrabia się zdjęcia?
Wykonane w studiu zdjęcie jest niejednokrotnie tym jedynym, wybranym spośród setek ujęć próbnych. Ma piękne kolory, odpowiednie naświetlenie i inne cechy, które świadczą o jego wartościach estetycznych. Rzadko kiedy jednak takie zdjęcie w niezmienionej formie trafia do gazety, reportażu, jest drukowane itd. Przeważnie poddaje się je obróbce w odpowiednim programie komputerowym. Każdy profesjonalny fotograf korzysta przynajmniej z jednej takiej aplikacji, a wielu używa kilku programów – w zależności od posiadanych przez nie funkcji. Niektórzy przesadzają z obróbką; bywa to zamierzone np. w celu uzyskania artystycznych fotomontaży czy fotomanipulacji. Często jednak w pracę fotografa wkracza zupełnie inny zawód – grafika komputerowa. Efekt finalny jest daleki od tego, co było na początku, więc oglądający nie zawsze dowierzają w umiejętności danej osoby lub w urodę modela, piękno przedstawionego krajobrazu itd. Tego typu przygotowania dotyczą przeważnie zdjęć tzw. celebrytów i różnych znanych postaci, które poprzez retusz stają się niepodobne do samych siebie.
Obróbka niejedno ma imię
Umiejętność obrabiania zdjęć można wykorzystać np. do podniesienia ich walorów estetycznych czy zoptymalizowania rozmiaru przed publikacją w internecie. Osoby wykonujące zdjęcia studyjne często wykorzystują je np. do budowy własnego portfolio czy bloga. Zamieszczanie w sieci oryginalnych wersji często jest niemożliwe chociażby z powodu dużych rozmiarów takich zdjęć. Przed wrzuceniem na stronę, fotografie retuszuje się pod kątem niepotrzebnych elementów w kadrze, kadruje w celu pozostawienia najbardziej optymalnie wyglądającej sceny, wyostrza i nieco redukuje rozmiar pliku.
Fotografia studyjna to rodzaj fotografii, która jest wykonywana w kontrolowanych warunkach studia fotograficznego, zazwyczaj za pomocą specjalistycznego sprzętu oświetleniowego i tła. Fotografia studyjna charakteryzuje się starannym podejściem do oświetlenia, kompozycji, detali i kontroli nad całą sceną.
Oto kilka kluczowych elementów związanych z fotografią studyjną:
- Oświetlenie: Jednym z głównych elementów w fotografii studyjnej jest kontrolowane oświetlenie. Fotografowie studyjni często korzystają z różnych źródeł światła, takich jak lampy błyskowe, światła ciągłe, softboxy czy lampy studyjne, aby uzyskać pożądane efekty i uniknąć niechcianych cieni.
- Tło: W studio fotograficznym często używa się jednolitego tła, które pozwala skupić uwagę na fotografowanym obiekcie. Tła mogą być różnokolorowe lub jednolite, a ich wybór zależy od zamierzonego efektu i stylu fotografii.
- Kontrola nad kompozycją: Fotografowie studyjni mają pełną kontrolę nad kompozycją zdjęcia. Mogą skupić się na szczegółach, eksperymentować z kątami, ustawiać oświetlenie w taki sposób, aby podkreślało cechy obiektu oraz stosować różnorodne techniki kompozycyjne.
- Sprzęt fotograficzny: Do fotografii studyjnej używa się zazwyczaj aparatów cyfrowych o wysokiej rozdzielczości, które pozwalają na uzyskanie szczegółowych i wyraźnych obrazów. W przypadku portretów mogą być używane specjalistyczne obiektywy, takie jak portretowe, aby uzyskać korzystne efekty.
- Retuszowanie i edycja: Po zrobieniu zdjęć, fotografowie studyjni często korzystają z programów do edycji fotografii, takich jak Adobe Photoshop, do retuszowania, poprawiania kolorów, usuwania niedoskonałości i dostosowywania ogólnej jakości obrazu.
- Zastosowania: Fotografia studyjna może być używana w różnych celach, takich jak portrety, sesje rodzinne, sesje ślubne, fotografie reklamowe produktów, zdjęcia mody czy fotografie artystyczne. Jest to także popularny sposób na uzyskanie profesjonalnych zdjęć do dokumentów lub portfolio.
Fotografia studyjna daje fotografowi pełną kontrolę nad procesem tworzenia obrazu, co pozwala na uzyskanie pożądanych efektów w kontrolowanych warunkach.
Obróbka jest delikatna i potrzebna, nie mylić z chamskim retuszem – równie dobrze można by nie robić zdjęcia, a po prostu narysować coś od podstaw.
Warto korzystać z programów graficznych i do obróbki zdjęć, ale należy robić to z umiarem, bo łatwo przesadzić i np. przeostrzyć albo uczynić zdjęcie niewiarygodnym.